THE GIRL IN THE MUSEUM

Το καλό με το να πηγαίνεις μαζί με φίλους σε εκθέσεις είναι πως έπειτα μπορείτε να συζητήσετε για το αν σας άρεσε αυτό που είδατε ή όχι. Το κακό είναι πως, αν κανείς από τους δυο σας δεν κατάλαβε τι είδε, τότε η συζήτηση που θα ακολουθήσει προβλέπεται αμήχανη και αστεία. Και για να είμαι ειλικρινής, τα όσα έλεγα στη φίλη μου, Γωγώ, περιπλανώμενη ανάμεσα στα εκθέματα της 6ης Αθηναϊκής Μπιενάλε, ήταν μάλλον αρκετά αμήχανα.

 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη Biennale συστήνεται στο κοινό της Βενετίας το 1895 και φτάνει στην Αθήνα το 2007. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε δύο χρόνια και έχει ως κεντρικό άξονα τη σύγχρονη τέχνη. Σκεφτόμενη, λοιπόν, ότι πρόκειται να έρθω σε επαφή με έργα κορυφαίων σύγχρονων καλλιτεχνών, συνάντησα τη Γωγώ στην πλατεία Κλαυθμώνος, περπατήσαμε κατά μήκος της Σταδίου και, αφού ήπιε μονορούφι το peanut butter latte της γιατί δεν επιτρέπονταν τα ροφήματα στους χώρους της έκθεσης, μπήκαμε στο κεντρικό κτίριο της Μπιενάλε, το ΤΤΤ.

 

Ήμουν προδιατεθειμένη αρνητικά και ο χώρος γύρω μου επιβεβαίωνε τα όσα ήδη είχα ακούσει. Δηλαδή, πολλοί είπαν πως η εμπειρία τους στην έκθεση δεν ήταν θετική, διότι δεν ήξεραν τι έβλεπαν. Έτσι, εφόσον μπερδεύονταν, θεωρούσαν πως αυτό που κοιτούν δεν είναι τέχνη, αλλά κάτι κατώτερο. Και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην περιγραφή των εκθεμάτων της Μπιενάλε, η οποία δεν είναι γραμμένη με απλά, κατανοητά λόγια. Αντίθετα, μοιάζει σαν να έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι περιπλοκότερες λέξεις, ώστε διαβάζοντάς τη, ο ενδιαφερόμενος να αισθάνεται ακόμη πιο χαμένος. Φτάνει να αναφέρω ως παράδειγμα την πρώτη πρόταση του δελτίου τύπου, η οποία λέει χαρακτηριστικά πως: “H 6η Μπιενάλε της Αθήνας εστιάζει στην (α)δυνατότητα του ANTI, παρουσιάζοντας ένα διακριτό, ιδιοσυγκρασιακό και ανήσυχο screenshot του πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού momentum”. Μάλιστα.

 

Ακόμη, η συμπεριφορά των εργαζομένων σε μία έκθεση έχει μεγάλη σημασία. Είναι σε θέση να μετατρέψουν την εμπειρία ενός επισκέπτη από αρνητική σε θετική και το αντίθετο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ήταν ούτε αγενείς, ούτε ευγενικοί. Ήταν όμως απόντες. Και πραγματικά, θα βοηθούσε πολύ αν ένας από τους ρόλους τους ήταν το να δίνουν στους επισκέπτες μία μικρή καθοδήγηση, ώστε να μην προσπερνούν τα έργα που βρίσκονται σε δυσδιάκριτα δωμάτια. Παρόλο που οι επιμελητές είχαν σκοπό να ενθαρρύνουν τον περιηγητή να κινηθεί σύμφωνα με τη δική του βούληση, δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα από το να μην βλέπει σημαντικά εκθέματα, απλώς επειδή δεν μπόρεσε να τα βρει.

 

Παρόλα αυτά, το πάντρεμα των ιδιαίτερων κτιρίων που επιλέχθηκαν, μαζί με τη θεώρηση σύγχρονων καλλιτεχνών για τον κόσμο, είναι υπέροχο. Συνεπώς, να πας. Γιατί αυτή η έκθεση θα σε ταρακουνήσει και θα σου ανοίξει την όρεξη για να δεις περισσότερα καλλιτεχνικά δρώμενα παρόμοιου είδους. Ξεκίνησε την περιήγησή σου από το ΤΤΤ (Σταδίου 15) καθώς μόνο εκεί εκδίδονται εισιτήρια και φρόντισε να έχεις αρκετό χρόνο στη διάθεσή σου, ώστε να επισκεφτείς και τα 4 κτίρια.  

 

Κι αν αναρωτιέσαι για το πώς κατέληξε η, αρχικά, αμήχανη συζήτηση με τη Γωγώ· μετά την έκθεση, καθίσαμε στο Tazza, τυλιχτήκαμε με κουβερτούλες γιατί έκανε ψύχρα και συνειδητοποιήσαμε πως νιώθουμε κι οι δύο πολύ χαρούμενες που πίναμε κρασί και μόλις είχαμε περάσει ένα απόγευμα παίρνοντας έμπνευση από έργα του σήμερα. Οι ωραιότερες εκθέσεις είναι εκείνες που σε κάνουν χαρούμενο.

​

anti.athensbiennale.org